Casus Belli in dutch

Rede namens de Nijmeegse Spellenvereninging Casus Belli

t.g.v. de  crematie van

Erelid Drs. Frank van den Bergh

Beuningen, 15 oktober 2011

Frank was een zeer bijzondere persoonlijkheid. Zelfs iets simpels als een gesprekje over het weer ging op zijn manier: het moet een zondag 17 juni zijn geweest dat we het in Café de Fiets, jaren de stamkroeg van spellenclub Casus Belli, hebben gehad over het weer nu, lekker zonnetje, vergeleken met op de dag af zoveel jaar geleden, het regende pijpestelen, de avond voor de Slag bij Waterloo. Volgende week zondag had het op die manier over de storm na de Slag bij Trafalgar kunnen gaan.

Beter dan hijzelf het deed kan ik hem niet typeren. Ooit kwam ik de club binnen met het spel Charlemagne, over de tijd van Karel de Grote. “Frank, er zijn twee partijen: ‘Frank’ en ‘Chaos’.” Frank’s antwoord: “Wàt, maar dat ben ìk allebei!”. Helemaal gelijk, Frank, je was wat chaotisch, maar vooral, je was Frank.

Onze vriendschap gaat terug tot 1979, toen we elkaar over een wargame ontmoetten bij de landelijke spellenvereniging Ducosim, tijdens een gedenkwaardige bijeenkomst in Amsterdam met de antimilitaristische actiegroep Onkruit voor de deur. Het was dan ook geen toeval dat ik direct na mijn verhuizing naar Nijmegen in 1988 op bezoek ging bij de mede door Frank opgerichte spellenclub Casus Belli, en daar vele zondagen met Frank heb doorgebracht, en waar ik Frank ook bereid heb gevonden om getuige te zijn bij mijn huwelijk met Annemarie.

Naast oprichter van Casus Belli was Frank jaren secretaris, heel precies in het notuleren, maar zo traag dat er is voorgesteld hem op een cursus Steno te sturen. Dat is er niet van gekomen. Ook heeft hij ontzettend veel bijgedragen aan het clubblad ‘De Nieuwsbrief’. En Frank was altijd present bij activiteiten. Zijn blog laat daarvan nog sporen zien: de vraag wie hem en zijn rolstoel naar de voorlichtingsmarkt van de universiteit kon brengen afgelopen introductie. Het is dus geen wonder dat hij al lang geleden tot erelid is benoemd.

Daarmee zijn zijn verdiensten voor het wargamen niet afgelopen: erelid van Ducosim en wargame-redacteur van clubblad ‘Spel!’, en welkome gast en gever van lezingen op Hexacon van de Gesellschaft für Historische Simulation in Duitsland. Hij verzamelde niet alleen wargames, hij heeft er ook aan bijgedragen. ‘The Devil’s Cauldron’ over het noordelijk deel van de Slag bij Arnhem is helemaal door hem gecontroleerd en goedgekeurd: de kaart en de zeer gedetailleerde slagorde, en hij heeft een stuk historische achtergrond geschreven. Ook zijn bijdrage aan twee Arnhem-Megagames mag genoemd worden.

Als speler was  hij niet zo geweldig, en dat wist hij ook wel. Hij had altijd wel plezier in het spelen, of het nu goed ging of niet. Bij onze jaarlijkse zeeslagen bracht hij een groot deel van de scheepsminiaturen in, maar zelf zocht hij de beschutting van de verslaglegging. Ook dat ging in zijn stijl: met een model van Harer Majesteits ‘Onstuitbare’, een rubberbootje.

Wat we zeker ook zullen missen is Frank’s gevleugelde uitspraak over willekeurig welk historisch onderwerp dat ter sprake kwam: “Daar heb ik een boekje over!” Frank, je was een geweldige vriend!


Niek van Diepen